Over moederschap, the daily struggle en het leven…

Waarom schrijf ik nu deze blogpost? Zomaar, omdat het uit mijn vingers rolt, door opgekropte gevoelens, frustratie, omdat de realiteit vaak belangrijker is dan wat je op foto soms ziet en omdat er heel veel mensen denken dat het bij anderen zoveel makkelijker is. Omdat ik een gesprek volgde waarin mensen zeiden : die gaan samen sporten en de grootouders vangen de kinderen op, waarom heb je dan kinderen? Omdat ik te horen kreeg van iemand dat ie het druk had en dat het niet te vergelijken is met kinderen hebben (euh…) ,omdat ik het beu ben dat mensen het altijd beter weten in jouw plek, omdat omdat omdat. Nou, guess what, ieder huisje heeft zijn kruisje, ieder mens heeft zijn leven. En als jij denkt van: huh? Wat? Nee, dat (of dit) zou bij mij nooit gebeuren. Good for you. Ik ben er blij om. Voor jou dan toch. Dit is mijn realiteit…

Toen werd ik mama

Waarom denken veel mensen toch dat vanaf het prille moment dat je gekozen hebt om mama te worden, je leven dan voorbij is!?  Je hebt waarschijnlijk meer dan 20 jaar zonder eigen kweek doorgebracht en je zin gedaan. Opgegroeid, gestudeerd, gewerkt, hobby’s gehad, een vriendenkring opgebouwd, een leven opgebouwd…. En dan BAM, zwanger. Leuk, fijn. Een nieuw leventje erbij. Maar waarom zou je dan plots je hele leven enkel en alleen moeten toewijden aan je kind en gezin. Alsof je leven op je 27ste  voorbij is. Je verantwoorden waarom je eens iets met vriendinnen wil doen, je verantwoorden waarom jij eigenlijk je sport niet wil opgeven. Want hey, je hebt wel gekozen voor kinderen. Euh ja. Ik heb er zelf voor gekozen maar ik heb niet gekozen om plots als een mol onder de grond te gaan leven. Ik WIL graag nog wel leven. Liefst mét kinderen, samen leuke dingen doen, maar ook zonder kinderen, even op mezelf. Mag dat?

Combineren… zucht

Mijn leven is echt wel 360 graden gedraaid. Ik sportte veel, ging vaak uit, was ondernemend en was (en ben) nog steeds graag onder de mensen. Mijn werk was mijn leven. Maar plots komen daar koters bij. Dag korfbal, want ik kan niet meer gaan trainen door een man in shiften en geen opvang voor die dagen… Ik kom ook niet uit de meest sportieve omgeving dus mensen rondom mij begrijpen niet dat ik dat nodig heb. Mijn uitlaatklep weg. Samen met korfbal was mijn werk mijn grootste passie. Ik maakte voor mijn klas heel der projecten. Ik bleef vaak uren langer op school, ging in de vakantie dagenlang klussen. Maar dat gaat momenteel niet. Man in shiften, kinderen, … remember. Sport weg. Keuze weg. Maar ook, die belangrijke uitlaatklep weg.

Is toch logisch

Natuurlijk wist ik dat ik bepaalde dingen ging moeten opgeven. Logisch. Kinderen veranderen je leven. Je kan niet zomaar alles blijven doen wat je wil, je hebt verantwoordelijkheden. Maar wat ik moeilijk vind zijn mensen die vinden dat je moet leven voor je gezin en dan ENKEL voor je gezin. Je koos voor kinderen, dus wees een huismus en ga vooral niets doen wat je leuk vindt. how hoooow, tuurlijk vind ik het heerlijk om met mijn gezin en kinderen leuke dingen te doen. Ik denk dat de meeste mensen die mij volgen wel zien en weten dat ik niet stilzit, veel knutsel met mijn kinderen en dat ze niets tekort komen qua liefde en aandacht. Maar ik VOEL wel dat ik geen blijf weet met mijn stress. Met de opgebouwde frustratie van kinderen die al 2,5 jaar niet goed slapen, vroeg wakker zijn en enorm veel aandacht eisen. Ik mis sporten, ik mis de uitlaatklep, ik voel het aan mijn lichaam en ik mis de babbels op training en na de match. Ik mis de competitie, ik mis het. Ik mis het gevoel van getraind te hebben…

Als het kan, doe het!

Dus mijn boodschap aan mensen die het kunnen: ga aub iets doen, doe wat je leuk vindt. Live a little. Als je ouders hebt die inspringen en dat vooral graag doen en willen doen (als je zeker weet dat ze het geen opoffering vinden) : DOE HET. Een gelukkige mama (en papa) kweekt gelukkige kinderen. Jouw leven is niet voorbij als je kinderen hebt. Ik heb ook geluk met de oma en opa van Vince en Lex. Zij springen ook elke week een dag per kind bij en gaan vaak eens een week weg met de kids. Wanneer ik moet gaan werken vangen ze ze ook op. Sport is jammer genoeg niet zo’n reden maar als je er niet mee opgroeit dan weet je ook niet wat dat betekent denk ik. Ik zou mijn kinderen graag meenemen naar de korfbal zodat ze opgroeien in die warme omgeving en zelf ook kriebels krijgen, maar als ik op het veld sta, kan ik ze niet in de gaten houden. Het is kiezen of delen. Helaas pindakaas.

Geniet

Maar vooral: geniet van elkaar. Geniet van het leven, van je kinderen, van elkaar, van babbels met goede vrienden, van een goed glas wijn, een goed boek, een warm bad, de eerste stapjes van je kind, van je leven en zoveel meer…voor je het weet kan het gedaan zijn.

 

XOXO Nathalie