Ik had me altijd voorgenomen om geen overbezorgde mama te worden. Maar blijkbaar is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Zoals iedere mama houd ik ontzettend veel van mijn zoontje. De liefde die je voelt voor je kind is ‘one of a kind’. Vince begint echt een mannetje te worden die dingen begrijpt, wil ontdekken en uitproberen en zijn eerste woordjes begint uit te spreken. Zo zegt hij nu ‘BA’ en wijst naar alles wat op een bal lijkt. Hij is enorme fan van ballen. Toen we eergisteren een huis gingen bezichtigen waren er ballonnen op de muur geschilderd. Hij wees ernaar en zei: BA! Dan smelt ik. Zo weet je dat hij echt dat woordje al begrijpt.

Maar goed, ik ben aan het afwijken. We gingen op bezoek bij vrienden. Hun zoontje is een maand jonger. Ze zijn echt enorm schattig samen! Je kan ze vinden op instagram onder de hashtag #MaxVince trouwens! Max kan al goed stappen en klimt overal op en af. Geweldig om te zien! Onze vrienden hebben een hele mooie grote tuin waar Max volop kan ontdekken. Dat is voor Vince nieuw. Vince is niet zo bezig met stappen of staan, hij gebruikt nu teveel zijn mond om te praten, gillen en brabbelen. Dat heeft hij van mama waarschijnlijk. Eerst praten de rest komt later 😉

Vince ging Max achterna en probeerde ook op de trap te klimmen (van de tuin). Voortdurend dacht ik dat hij ging omvallen en ik kon het niet laten om steeds opnieuw ‘Oh’, ‘Oei’, ‘Aaah’ te roepen. Het was sterker dan mezelf. Ben ik nu overbezorgd? Breng ik schrik over naar mijn zoontje? Pfff, ik weet enkel dat het enorm vermoeiend is om steeds te denken dat hij gaat vallen. Want uiteindelijk leren ze het wel met vallen en opstaan.

Zo ben ik ook steeds bang dat hij zich verslikt in stukjes fruit of groenten. Of dat hij dingen in zijn mond steekt wanneer hij buiten speelt. Ik ben jaloers op mensen die de Rapley methode toepassen. Wanneer we Vince een koek geven of een stukje brood dan wil hij altijd teveel in zijn mond stoppen. Je moet me er dan zien bijzitten. Klaar om alles er terug uit te schrapen met mijn vinger moest hij nog maar een verkeerde beweging doen dat kan wijzen op verslikken! Meneertje lacht me zelfs uit! Gisteren verslikte hij zich en deed een kokhals beweging. Uiteraard zei ik weer “oei!”. Mister Vince deed nadien expres die beweging, stak zijn tong uit en lachte… en deed het opnieuw. Alsof hij wou zeggen: “komaan moeder, get a grip!”

Wat gaat dat geven als Vince gaat staan en stappen? Hij gaat ongetwijfeld vaak terug vallen als hij probeert te stappen. Kan ik iets doen aan mijn overbezorgdheid of gaat dat nooit weg?

 

Heeft er iemand tips voor mij? Gaat dit paniekerige gevoel ooit weg? Help!

XoXo Nathalie