Ja, de peuterpuberteit, het is me wat. Wij zitten er midden in. Vince gebruikt het woordje ‘nee’ maar al te graag, krijgt kuren, wil zijn zin doen en gaat met bokkensprongen vooruit. Hij leert steeds meer bij maar we voelen dat het opvoeden eens te meer begonnen is. (Eigenlijk is dat al een hele tijd bezig hoor, maar nu …) Ik ging op zoek naar antwoorden op het web en dit is wat ik er van onthouden heb. – Terrible two. We are in the middle of it. Vince uses the word ‘no’ all day long. He learns so many things and grows. We feel that raising our kids has truly begun! This is how we deal with it… 

 

Afleiden – Distract 

Wanneer Vince een driftbui krijgt als hij zijn zin niet krijgt of wanneer hij slecht is opgestaan, dan proberen we hem af te leiden. “Kijk daar eens!” of even wandelen en iets vragen over wat er te zien is. Meestal helpt dit wel. Zo niet, dan laten we hem meestal even doen.

When Vince wants to get what he wants or when he is in a bad mood, we try to distract hem. “Look over there!” or take a walk and ask about what he sees. Most of the time that helps. If not, we let him be angry.

Keuzes geven – give choices 

Als je Vince een keuze geeft dan gaat hij hier wel goed mee om. Wil je kaas of vlees? Zo heeft jij toch het gevoel dat hij een keuze kan maken maar maak je als ouder zelf de keuze.

When you give Vince a choice, he can deal with it. Do you want meat of cheese, for example. That gives him the feeling that he can choose (but actually you did!)

Zelf het goede voorbeeld geven – give the good example 

Als je zelf heel de tijd “neen” zegt, dan geef je eigenlijk niet altijd het goede voorbeeld. Natuurlijk is dat geen evidentie. Toch kan je vaak andere dingen zeggen. Stel bvb een alternatief voor. Niet makkelijk, I know, maar probeer het eens.

When you say “no” all the time, you don’t give the right example. Af course, it’s not always possible to say “yes” or something different than “no”. Anyway, just try to search for alternatives. Not easy, I know, just try it.

Zelf doen! – do it myself! 

Alles wil hij zelf doen, ook al kan hij het niet. Vince zegt ook wel vaak: “gaat niet”. Toch laten we hem proberen. Uiteindelijk helpen we hem maar zo leert hij het wel. Het vergt uren geduld en de ene dag gaat dit al makkelijk dan de andere…

Vince wants to do everything by himself, even when he can’t do it. He also says: “it does’t work”. However, we let hem try. Eventually we help him but that’s the way he learns it. It takes a lot of patience and one day is easier than the other.

Driftbuien – Tantrums  

Ja hoor, peuterpuberteit zonder driftbuien? Ik dacht het niet! Wat wij meestal doen is hem proberen af te leiden. Lukt dat niet, dan negeren we. Vaak biedt dat de oplossing. We proberen ook consequent te zijn. Als we “nee” hebben gezegd blijft dit ook nee. Wanneer hij dan uiteindelijk iets flink doet dan moedigen we dat aan.

Terrible two without some tantrums? I don’t think so! What we try to do in that situation is distract him. When that doesn’t work, we ignore him sometimes. We also try to be consistent. When we said “no” to something, it stays “no”. When he eventually does the right thing, we encourage it.

Aanmoedigen – encouraging 

Als hij iets doet dat goed is dan moedigen we hem aan. “Dikke duim” zeggen we dan. Hij vindt dit leuk en doet dan zelf ook een dike duim. “Vince flink” zegt hij dan. Wat ook soms helpt is zijn knuffel erbij halen. Dan zeggen we: “Aapie kijkt hoor, laat eens zien dat jij mooi kan eten. “Dat stimuleert hem.

When he does something good, we encourage it. ‘Thumbs up”, we say. he likes this. Sometimes we take his cuddle toy and we say: look, monkey looks at Vince. Let’s see how good Vince can eat. That encourages him a lot.

Zeggen wat je gaat doen – Inform them 

Als Vince graag buiten wil spelen, of naar het water wil gaan zien (de buren hebben een fontein) en we willen niet meteen gaan, dan zeggen we wat we gaan doen: “We gaan eerst eten en DAN gaan we naar het water kijken.” of ” Als Vince eerst flink slaapt dan gaan we nadien lekker buitenspelen”. Dat werkt bij ons wel.

When Vince wants to play outside or wants to go see the water (our neighbor has a fountain)  and we can’t go immediately, we say what we will do next. For example: “First, we are going to eat and THEN we will see the water.” or “If Vince sleeps well, after that we will play outside.” That works.

Is het nu opgelost met deze tips? Nee hoor haha, wij zitten ook vaak met de handen in het haar en zeker als we korte nachten hebben gehad. Dan is ons geduld sneller op. Maar we merken wel dat het beter gaat als we deze tips gebruiken. Vooral het afleiden en zeggen wat we gaan doen helpt bij Vince enorm.

And is everything sorted with these tips? Nope. Hahaha. We are still sometimes at one’s wits end and especially when we had some short night. However, we notice that it’s easier when we try to do the things I just said. Particularly the distraction and inform them in advance.

 

Hoe gaan jullie om met de peuterpuberteit? How are you dealing with the terrible two’s? 

XOXO Nathalie