Wanneer je kind psychosomatische klachten heeft…

Oh boy, de appel valt duidelijk niet ver van de boom. Ik herken me helemaal in V., onze eerstgeborene. Hij is duidelijk supergevoelig en dat speelt hem meer en meer parten. Zijn onzekerheid gaat heel ver. Zo ver dat hij psychosomatische klachten heeft. Tijdens schooldagen of spannende momenten heeft hij dan ook vaak last van ‘keelpijn’ of ‘buikpijn’.

Onzeker

Vaak komen psychosomatische klachten voort uit onzekerheid, stress, angst voor een bepaalde gebeurtenis enz…Het zijn lichamelijke klachten waarbij de oorzaak niet (alleen) lichamelijk, maar ook geestelijk is. Vooral bij (jonge) kinderen die zich nog minder goed in woorden kunnen uitdrukken komen zulke psychosomatische klachten regelmatig voor. Deze klachten kunnen zeer sterk uiteenlopen, van buikpijn en hoofdpijn, tot vermoeidheid en zelfs uitvalsverschijnselen. Bij Vince is dat ‘keelpijn’ en ‘buikpijn’, net zoals bij veel kinderen. Vooral in situaties waarbij hij heel onzeker is of wanneer er veranderingen optreden en hij uit zijn veilige vertrouwde situatie wordt genomen.

Geleidelijk aan

We zijn het vooral beginnen merken vorig jaar in de eerste kleuterklas. Het instapklasje ging nog vrij vlot maar hij speelde wel nog vaak alleen of met één bepaald kindje. Toen ik hem meenam naar events dook hij achter mij en toen hij een keer bij zijn beste vriendje mocht blijven slapen (bij mijn metekind) moesten we hem terug komen halen. Toch voelde hij zich daar top en kan hij prima met hem spelen. Dan merk je ook dat hij zichzelf is. Blijven slapen bij hen was voordien geen probleem en plots werd dat wél een probleem. Meer en meer ging hij zich in nieuwe situaties vreemd gedragen vond ik. Ofwel extreem verlegen ofwel extreem lastig. Ik dacht in eerste instantie dat hij in ‘een fase’ zat waarbij hij ons meer en meer testte. Maar stilletjes aan werd eigenlijk duidelijk dat het steeds ongeveer dezelfde situaties waren die hem dreven tot zo’n gedrag of uitingen en psychosomatische klachten zoals buikpijn. Ook naar school gaan werd meer en meer een opgave.

lees ook: als je kind huilt maar niet kan uitleggen waarom 

Psychosomatische klachten

Aan het begin van dit schooljaar bleek er een enorme vooruitgang te zijn. Hij ging graag naar school, speelde plots met veel meer kinderen en nam zelfs soms de leiding. In de klas ging het ook allemaal vlotter. Tot het slechter weer begon te worden of teveel veranderingen op de planning stonden. Ze moesten terug in de refter boterhammen eten en soms onder de luifel spelen omdat het regende. Keelpijn… nieuwe psychosomatische klachten kwamen in opmars. De eerste keren geloofde je het maar elke dag had hij keelpijn. Waarschijnlijk zal er echt wel een krop in zijn keel zitten. Ik herinner mij nog heel goed bepaalde momenten uit mijn kindertijd dat ik er ook héél erg last van had. Ik was zelf een hoogsensitief kind en ben nu nog steeds hoogsensitief. Dat maakte het wel moeilijk toen hij écht keelpijn bleek te hebben en ziek was. Dat is dus het moeilijke…

Wat wij merken

Er zijn situaties die nu heel sterk duidelijk maken dat Vince effectief hooggevoelig en onzeker is… Misschien is het voor jullie ook best herkenbaar. Moest je met vragen zitten of je wil er je ei eens over kwijt mag je dat altijd in de comments zetten of me mailen trouwens.

• Wanneer we bijvoorbeeld naar een verjaardagsfeestje gaan van klasgenootjes moet hij steeds een drempel over. De angst en onzekerheid overwinnen en even aftasten. Voelt hij zich uiteindelijk toch veilig en wij ‘verdwijnen’ (naar huis hé) dan loopt het wel goed na een tijdje. Hij heeft dan ook weer last van ‘keelpijn’. We lichten de ouders dan even in en die spelen er goed op in, laten hem drinken en stellen hem gerust. Dat is nu twee keer goed gelukt en hij was beide keren heel blij dat hij geweest was, heel enthousiast en trots op zichzelf.

 

• Wanneer iemand ‘boos’ op hem is en hem gestraft heeft of aangepakt heeft op een ‘verkeerde wijze’ (tenzij oma, opa of wij) dan zal hij dat héél moeilijk van zich af kunnen zetten. Bijna niet zelfs. Die persoon zal heel veel moeite moeten doen om dat terug het vertrouwen van Vince te kunnen winnen. Daar kan uiteraard die persoon dan vaak niet aan doen…

 

• In sociale contacten met kinderen die hij kent loopt het supergoed. Dan is hij zichzelf. Maar als er dan ‘vreemde’ kinderen bijkomen begint hij vreemd te doen. Een beetje raar zelfs. Dit komt dan gewoon omdat hij niet weet hoe zich te profileren. Hij begint dan ook soms lichamelijk te doen of hyperactief.

 

• Naar school gaan is moeilijk. Dan vraagt hij in het weekend of ‘s ochtends al of hij thuis mag blijven, zegt hij dat hij keelpijn heeft of hoofdpijn en vraagt hij wanneer hij nooit meer naar school moet. In de klas is er nochtans zo goed als geen probleem. De momenten die ‘anders’ zijn wel en ook de speelplaats en middagpauze. Toch komt hij ‘s avonds met een vrolijk gezicht van school en vertelt hij over leuke momenten.

 

• Ook als er vermoeiende dagen zijn komen de psychosomatische klachten snel terug. Maar dan is hij overprikkeld. Rust kan dan soelaas bieden, alhoewel dat hij amper stilzit.

 

• Zelf op ontdekking gaan is voor Vince heel moeilijk, tenzij met een vertrouwd vriendje. Dan durft hij veel meer. Hij komt dan wel heel veel naar ons toe. Waarschijnlijk om even te checken of we er nog zijn.

 

• Wanneer het moeilijke momenten of drukke dagen zijn en wanneer hij wat ziek is of het moeilijk heeft, heeft hij ook last van night terrors of nachtangsten. Dit mindert naarmate hij zich beter voelt hebben we gemerkt.

 

• Vaak gaat het in school heel erg goed en dan komt hij thuis en krijgt hij even een crisis… Ook reageert hij zijn frustraties wel eens af op zijn broer. Gelukkig verdiend hij zich goed 😉

 

• Hij stelt voortdurend vragen. Bij alles wat we doen, wat hij doet en wat er gebeurt en gaat er heel diep op in. Hij denkt oer alles heel erg na…

….

 

Wat nu?

Nu we al iets beter weten waarvan de psychosomatische klachten komen, kunnen we op deze dingen inspelen. Ik zou vooral graag Vince wat meer zelfvertrouwen willen kunnen geven en omgaan met hem als sensitief persoon. Hem een trucje aanbieden dat help zoals zijn juf dat doet met een liedje (hij is heel muzisch). Daar zijn we dus naar op zoek. Ik heb ook net het boek ‘Opvoeden tot zelfvertrouwen’ van Steven Gielis helemaal uitgelezen. Het is een handig boek met bruikbare tips en vooral ook een boek dat eens gelezen zou moeten worden door de oma’s en opa’s. Ook ben ik naar zijn lezing gegaan, dat grotendeels over dat boek gaat, samen met mijn moeder. Een aanrader… je ogen gaan bij bepaalde dingen wel open. Omdat ik veel lees, opzoek en zelf in het onderwijs sta en al wel ervaring heb met kinderen, wist ik al heel veel. Toch bekijk je het als mama vaak nog door een andere bril. Neen, zeg maar gewoon altijd. Je bekijkt het door een heel andere bril als je er zo dicht bij staat. Wat ik het meest onthouden heb is dat kinderen in deze tijd heel veel ‘moeten’ en dat er gewoon erg veel prikkels zijn. Veel meer prikkels dan vroeger. Het is niet makkelijk om op te groeien in deze tijd waarin alles snel moet en méér, steeds méér. Er staan nog enkele sessies gepland (bekijk ze hier) en ik raad ook iedereen aan om eens naar Zitdazo te gaan kijken.

Ik heb ook enkele boeken besteld die mij hopelijk meer inzicht kunnen geven in het leven met en opvoeden van een hoogsensitief kind.

 

Herkennen jullie dit? Hebben jullie kinderen ook last van psychosomatische klachten?

XOXO Nathalie