De (moeizame) zoektocht naar de juiste regelmaat

Baby’s komen niet met een handleiding en dat heb ik geweten. Ook al ben ik net voor de tweede keer moeder geworden, het blijft elke keer zoeken. De borstvoeding ging niet van een leien dakje maar ook de flesvoeding gaat niet vanzelf. Het is een zoektocht. Maar dankzij de hulp van Marieke van Noordbaby en een beetje regelmaat komen we er wel.

 

De borstvoeding

Bij Vince verliep de borstvoeding eigenlijk best goed. Ik had een luxe probleem: teveel melk. Maar Vince dronk wel goed en vroeg op redelijke tijdstippen eten. ‘s Nachts ook. Ik zeg niet dat Vince een makkelijke baby was, integendeel: hij had ook een sterk karaktertje en ik herinner me nog goed dat manlief ‘s avonds uren beneden op de zetel zat met Vince in zijn armen tot hij sliep. We dachten toen ook dat hij een koemelkeiwit allergie had. Ik ging boven slapen en wanneer hij wakker werd om te eten kwam manlief hem brengen om nadien zelf te slapen. Je vergeet dit allemaal wel, gelukkig. Maar het komt wel weer boven drijven als je een tweede kind krijgt. Haha.

Toen Lex geboren werd en hij voor de eerste keer aan de borst dronk dacht ik: wow dit gaat vlot! Maar het bleef niet vlot gaan. Hij was redelijk onrustig en wou steeds meer en meer eten tot het zelfs zo erg was dat hij elk uur wou drinken en dan vooral ‘s nachts. Ik voelde me gewoon leeg, was op en ongelukkig. Het slaaptekort deed me echt geen goed. De beslissing om te stoppen met borstvoeding (na een maand…) was niet makkelijk maar toch wel een beetje een opluchting. Ik dacht dat flesjes beter gingen… Maar ook dat liep/loopt niet van een leien dakje. Maar er is hulp.

De flesvoeding

We schakelden over naar flesvoeding. Hij nam snel een fles. Bij Vince was dit een ramp. Ik had er dus een goed gevoel bij. Maar ook bij de fles vroeg hij redelijk snel weer eten. Ook dronk hij maar een bepaalde hoeveelheid en dan stopte hij. Na de voeding was het gegarandeerd huilen. Huilen tot hij sliep. Na het slapen weer huilen. Elke wakkere moment. Erg vermoeiend en frustrerend. Je wil dat het stopt, zowel voor hem als voor jezelf. Bij de osteopaat bleek dat hij wel wat vast zat. Maar toen alles terug goed was bleef hij het moeilijk hebben om volledige voedingen te nemen. Ook trok hij veel lucht aan de fles. Zijn zuigtechniek bleek niet bepaald één van de beste te zijn. Gelukkig heeft Marieke van Noordbaby voldoende mensenkennis om te beseffen dat ze mij moest begeleiden. Hij kreeg niet genoeg binnen en bepaalde eigenlijk wanneer en hoe hij wou eten. Soms zaten we onderhalf uur (!!!) met de fles om dan te constateren dat hij van de 135ml maar 75ml gedronken had. We waren heel de dag bezig met voeden.

De juiste fles

Behalve dat hij die fles gebruikte als speen trok hij ook nog veel lucht en dronk hij onrustig. We moesten dus op zoek gaan naar een andere fles. Dé fles die zo geholpen had bij Vince (hij wou na de borstvoeding geen fles en was enkel gebaat bij de Lansinoh fles) was voor Lex geen match. . Na heel Orchestra te hebben leeggekocht bleek de fles van MAM de beste match te zijn voor Lex.

Groene kaka!?

Sinds we overschakelden om flesvoeding was de stoelgang geminderd. Soms om de dag. Normaal gezien niet zo erg zorgwekkend maar wél ij Lex gezien de andere symptomen. De stoelgang was ook groenig. Dat kan in sommige gevallen wijzen op een lactose intolerantie of een of andere allergische reactie. Gezien de symptomen bij Lex zou dit wel eens een oorzaak kunnen zijn van zijn gehuil en het moeizame drinken. We moesten Nutramigen gebruiken. Een hypoallergene voeding. Dit doen we nu al enkele dagen. Ik ben benieuwd of we verandering van kleur in de stoelgang gaan zien.

Op schema

We probeerden Lex 135ml te laten drinken maar dit ging niet zonder huilen. We waren soms een beetje radeloos. Tot Marieke voorstelde om écht om de 4 uur eten te geven. Een beetje regelmaat. Ook ‘s nachts. Lex en wij hadden dit duidelijk nodig. Dit doen we nu sinds gisteren en ik moet zeggen dat het wel werkt! Het is misschien nog wat vroeg om victorie te kraaien maar het lijkt er wel op dat het werkt. We zullen zien. Blijkbaar heeft Lex nu al (en zijn mama en papa) een vaste structuur nodig.

Goede moed

We hebben in ieder geval een nieuwe start gemaakt en we gaan vol goede hoop verder. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de eerste weken niet veel heb kunnen genieten van de kersverse baby. Maar ik merk al een verandering. Hij lacht veel meer, heeft duidelijk minder last van krampen en probeert de laatste dagen zelfs wat geluidjes te maken. Er is meer interactie. Het is ook mooi om Vince tegen Lex bezig te zien. Hij is er heel lief voor. Laat het genieten dan maar beginnen. Met wat regelmaat komen we er wel.

 

Hoe gingen die eerste weken bij jullie? 

XOXO Nathalie