Rode wangen momenten

Sinds Vince ongeveer 14 maanden was kreeg hij een beetje veel noten op zijn zang. Je kent dat wel… zijn zin willen hebben. Soms heb je dan wel eens een rode wangen momenten…

Genante momenten

Ik was er zeker van dat ik er aan ging ontsnappen. Geen kinderen bij mij die op de grond liggen te slaan met armen en benen omdat ze een bepaald ding niet krijgen. No way dacht ik, gewoon streng zijn en volhouden. Desnoods mee op de grond gaan liggen spartelen. Nou, dat laatste mag je schrappen, dat was maar om te lachen. Ik schaam mij nu al kapot als manlief in de winkel weer eens gek doet.

Nou blijkt mijn zoontje echt wel erg op mama en papa te trekken. Ik wil namelijk ook steeds mijn zin krijgen (al doe ik dat niet door in het rond te liggen spartelen en krijsen). Het was al een tijdje duidelijk. Zoonlief heeft nogal een scherp vocaal geluid. Dat was al zo sinds de geboorte. Ik wist perfect waar mijn zoon was toen ze hem gingen wegen en meten. Een scherp doordringend geluid waar mijn oren (no kidding!) van gaan ploffen. De laatste tijd wil hij dingen en natuurlijk is dat niet altijd mogelijk. Dan komt er een gejammer uit dat lijfje, je wilt het echt niet horen.

Laatst waren we voor schoenen gaan zien. Uiteraard is dat voor hem een speelgoedwinkel want hij speelt graag met allerlei dingen behalve zijn speelgoed. Rondkruipen en plezier maken, dat was zijn motto. Toen viel zijn oog op het blauwe felle licht van de bak die de voetjes van kinderen kan meten. Oh, dat was fijn. Even klimmen en spelen maar. De mensen in de winkel keken al uit hun ooghoeken alsof mijn zoontje van amper 75cm die bak ging vernielen met zijn zware gewicht. Enkelen lachten ook want het was best schattig hoe gefascineerd hij was.

Nou ben ik echt geen moeder die zijn kind alle schoenen van het rek laat halen of laat spelen op plekken die niet mogen. Na enkele minuten leek het mij dus genoeg geweest. We wilden immers ook nog eens rondkijken. Geen leuke kinderschoenen gezien maar wie weet wel leuke schoenen voor mama en papa… Oh oh, moet ik van die bak af met die leuke lichtjes?  Ik dacht het niet! Vince begon te krijsen toen ik hem eraf haalde en kronkelde in mijn armen als een bezetene.

Fuck! Niet nu! Ik deed ijzig kalm, lachte een beetje naar al de mensen die grote ogen trokken en gaf hem aan papa met de woorden: oh ow, er is er eentje niet blij, hahaha…  Tot we in de auto zaten achter gesloten deuren. Doen brak de hel los tussen mama en papa. Jij dit, jij dat , jij zus, jij zo…  What just happened? Onze zoon kreeg gewoon een kleine crisis omdat hij zijn zin niet kreeg en wij maken ruzie voor niets?!?

Nadien konden we er wel om lachen maar het is raar dat je sommige dingen op elkaar uitwerkt wanneer je in een lastige situatie belandt. Terwijl je er eigenlijk niets aan kan doen. Zowel zoon niet (die is nog te jong en moet leren om zijn zin niet te krijgen) en ook wij niet…

Ik denk dat er nog vaak van die lastige rode wangen momentjes gaan komen… Waar is die baby gebleven? Ach ja, dat hoort er natuurlijk allemaal bij. Ik denk dat de beste oplossing in zulk geval KALMTE BEWAREN is. En je niets aantrekken van de mensen in de omgeving. Die kijken soms alsof je je kind mishandeld maar beseffen niet dat je ze alle liefde geeft die er maar is maar dat soms een ‘neen’ al kan ontaarden in een ‘ik-ga-dood-gekrijs’. Sinds ik mama ben kijk ik met een medelevende blik naar mijn medestrijders… hahaha.

Wat doen jullie in een rode-wangen-moment geval? Hebben jullie al eens een gênant moment meegemaakt? 

XOXO Nathalie