Slaaptekort… de lichamelijke en geestelijke klachten spelen parten

Wanneer je kinderen krijgt weet je dat de eerste maanden gepaard gaan met weinig slaap. Maar dat het zo lang zou duren is natuurlijk weer dikke pech hebben. Toen we V. kregen moesten we exact 1 jaar wachten tot hij effectief doorsliep. Op zijn eerste verjaardag was de eerste keer dat hij aan één stuk sliep. We waren doodongerust. Maar bij L. duurt het langer. Al meer dan twee jaar nu kampen we echt met slaaptekort en dat beginnen we te voelen.

Slaaptekort

We hebben toch wel al twee jaar een slaaptekort, dat kan je wel zeggen. Uiteraard weet je dat, wanneer je aan kinderen begint, er onderbroken nachten zijn de eerste maanden. Ik dacht echter niet dat dit nu al twee jaar zou blijven duren. Mensen vragen me héél vaak hoe ik dat kan volhouden. Ik doe wel eens mijn verhaal op Instagram. Geen idee waarom, waarschijnlijk om even de frustratie ergens te kunnen uiten om momenten dat iedereen (behalve andere nachtouders) slapen. Maar hoe doe ik dat… Wel, ik denk dat ik toch wel kan omdenken. Op het moment zelf niet hé, ik vloek wanneer ik weer iemand “mama” hoor roepen in die andere kamer of wanneer ik plots een kind voor mijn bed zie staan. En ja, kibbelen (of ruziemaken) met manlief hoort daar dus ook bij. Ik ben best blij wanneer de kinderen bij oma en opa mogen blijven en dan vooral L. Dan weet ik dat we eens kunnen slapen zonder te worden wakker gemaakt in het midden van de nacht . Mensen zullen mij niet snel ‘slecht gezind’ zien maar tegenover mijn vriend is dat wel andere koek. Dat komt omdat hij net in hetzelfde schuitje zit. Hij werkt dan ook nog in shiften, wat op zich al niet bevorderlijk is voor een geweldig slaaproutine. Het is hier geregeld dus ‘klinkende ambras’ omdat we beiden soms zo vermoeid zijn, slaaptekort hebben en geen begrip meer voor elkaar kunnen opbrengen. We zitten er beiden soms “door” bij wijze van spreken. Afwisselen gaat niet goed want als hij de vroege- of nachtshift heeft dan sta ik er ‘s nachts alleen voor en laat ons zeggen dat mijn kinderen de laatste weken sensoren hebben om te voelen wie zijn beurt het is. Ik ben al meerdere keren om 5u moeten opstaan of meerdere keren per nacht. *geeuw*

lees ook: Hilde haar dochter slaapt al 12 jaar slecht door parasomnie

Omdenken

Toch probeer ik, als ik dan toch wakker moet worden, mijn negatieve gedachten uit te zetten tegenover mijn kids. Geloof me vrij, dat gaat niet altijd meteen. Ik probeer om te denken: dan ben ik vroeg wakker, moeten we ons al niet haasten om ons klaar te maken voor school (zullen we dus zeker op tijd komen) en tijdens vakanties hebben we lekker lange dagen. Op zich is dat vroeg opstaan ‘beter’ dan meerdere keren per nacht wakker worden. Ik val namelijk moeilijk snel terug in slaap, dus elke keer als ik wakker word dan duurt het minstens een half uur tot uur voor ik weer vertrokken ben. Het gebeurt vaak dat nét dan de kinderen opnieuw roepen. En ga zo maar verder. Er zijn nachten dat ik amper enkele uurtjes slaap. Dan ben je de volgende dag wel een wrakje. Al vind ik snel mijn energie wel terug.

Hoe hou ik dit vol?

Hou ik dit slaaptekort volhoud? Door positief te blijven denken, bezig te blijven en halftijds te werken waardoor ik soms even ontsnap aan de drukte van kinderen op school. Even “op mijn positieven komen” en rustig de dag starten. Als het echt een paar slechte nachten na elkaar zijn dan probeer ik ook wel vroeger in bed te kruipen. Ook door elkaar soms eens te laten uitslapen houden we dit vol. Dat gaat soms wel gepaard met wat gezeur en gezucht tegen elkaar maar we doen het wel.En natuurlijk door hulp van mijn ouders af en toe.

lees ook: En dan zit je te huilen op de grond, naast je kind

Wat ondervind ik ervan?

Door slaaptekort krijg ik best wel wat lichamelijke (en geestelijke) klachten. Dat is blijkbaar normaal als je langdurig slecht slaapt. Na de zoveelste nacht hartkloppingen ben ik de symptomen gaan opzoeken en ik moet zeggen dat ik 90% van die klachten heb. Het is nefast voor je hersenen. Ik ben ten eerste natuurlijk best moe, maar ook heel vergeetachtig. Ik doe soms rare dingen of vergeet meteen weer wat ik nu wou doen. Mensen worden daar wel eens gek van maar blijkbaar, wanneer je hersenen terug zouden kunnen ‘herstellen’ zou dit beetje bij beetje moeten beteren.  Ik ben ook best wel wat afgevallen. Na enkele slechte nachten op rij merk ik dat de weegschaal al snel een kilootje minder aangeeft. Ik denk dat dat komt omdat ik meerdere uren in de weer ben, al vroeger dan normaal. Denk ik dan toch… Ook word ik heel snel ziek. Als de kinderen ziek zijn dan kan je er zeker van zijn dat ik (en trouwens mijn vriend ook) ziek worden. Dan zitten we allen te snotteren. En ja, ze zijn véél ziek. Ook heb ik last van een constante druk op mijn hoofd, een beetje zeurende hoofdpijn. Als ik een nachtje doorslaap is dat al veel beter. Ik neem dus geregeld wel eens een pijnstiller om het vol te houden.

Maar er zijn ergere dingen in het leven

Oké, slaaptekort is geen pretje, maar ik hou het ook mede vol door te denken aan dingen die veel erger zijn. Er zijn mensen die kinderen hebben met een zware beperking die eigenlijk constant moe zijn, of mensen die geen kinderen kunnen krijgen en dus snakken naar dat soort slaaptekort. Ik weet dat iedereen zijn eigen klachten en miserie heeft maar toch is dat hetgeen waardoor ik kan blijven gaan. Ik word wél kwaad van mensen die zeggen dat ik zelf gekozen heb voor kinderen (want nee, dat hoort er NIET standaard bij, er zijn kinderen en ouders die wel goed slapen) of die mijn klachten minimaliseren. Ik doe een moord bij wijze van spreken voor iedere ononderbroken nacht. Dus aub gun het mij. Maar…mijn kinderen zijn wel oké. Gezond zijn ze niet altijd, want ze zijn best wel vaak ziek, maar ze ontwikkelen goed, zijn vrolijk (het meeste van de tijd) en hebben het goed. Daar kan je als moeder alleen maar blij voor zijn. Dat slaaptekort halen we wel in als ze tieners zijn zeker? Ik moet alleen in de gaten houden dat ik zelf kan blijven functioneren natuurlijk.

En jullie? Hebben jullie ook last van slaaptekort? 

XOXO Nathalie