Naar aanleiding van het bericht dat één van onze ministers het moederschapsverlof wil inkorten begon ik te koken. Niet zozeer omdat het dan korter zou worden maar eigenlijk omdat het weer eens een reden kan zijn dat moeders (en vaders) minder en minder tijd spenderen met hun kinderen. Wat toch wel gevolgen heeft denk ik. Als leerkracht zie ik veel. Spenderen we steeds minder tijd met onze kinderen? 

 

Vroeger was het anders. Toen ging de man werken en de vrouw bleef thuis en voedde de kinderen op: leerde hen waarden en normen, manieren, netjes eten en ze moesten ook klusjes doen. Er werden spelletjes gespeeld en er werd buiten gespeeld.Kortom: kinderen kregen meer aandacht en minder materiële spullen. Dit staat volgens mij haaks op de levensstijl van sommige mensen in de huidige maatschappij. Vaak omdat beide ouders carrière willen maken, ook omdat er meer en meer scheidingen zijn en misschien ook omdat het niet anders kan. Om de levensstandaard van tegenwoordig te kunnen aanhouden (gsm, computer, uitstapjes, …) moeten we wel met zijn twee gaan werken. Sommigen kiezen ervoor om thuisblijfmoeder te zijn. Wel, ik vind dat prachtig. Dat vrouwen ervoor kiezen om carrière te maken vind ik ook prachtig. Het is je eigen keuze.

Wat mij wel opvalt (als leerkracht) is dat ouders minder en minder betrokken zijn. Brieven worden amper op tijd afgegeven, kinderen worden tot 18u in de nabewaking gelaten, huiswerk wordt amper begeleid en kinderen worden mondiger en mondiger. Tot het onbeleefde af. Ben je dan kordaat, dan staan plots sommige ouders er wel. Kinderen van de lagere school die nog steeds hun veters niet kunnen strikken, kinderen die niet weten hoe je een tafel moet dekken…

Meer en meer kinderen die een gedragsstoornis hebben, niet weten hoe zich te gedragen en dan al van kleuter af. Spenderen we misschien te weinig tijd met onze kinderen? Ik denk het soms wel. Vaak zien ouders hun kinderen maar twee uurtjes voor ze naar bed gaan en dan is er geen tijd meer voor gezellige spelletjes of om een boek voor te lezen. Een grote boosdoener is ook het huiswerk. Ik ben voorstander om enkel nuttig huiswerk mee te geven zoals de tafels oefenen en klok lezen, lezen of dingen die je moet automatiseren. Dat kan je op een speelse en leuke manier oefenen. Na een hele dag school een kind nog eens met heel der blaadjes huiswerk opzadelen brengt niets op tegen de liefde en het samen spelen met je ouders.

Ik merk het zelf ook dat wanneer ik ga werken, ik het gevoel heb dat ik mijn kind dump. Toch probeer ik tijd vrij te maken ‘s avonds, samen te spelen en voor te lezen. Wat ik ga proberen is mijn kind waarden en normen bij te brengen. Ik vind dat het in onze huidige maatschappij stilletjes aan aan het vervagen is. Meer en meer mensen die knorrig zijn. We hebben steeds meer en mensen zijn minder gelukkig. Wordt het misschien eens tijd om na te denken? Leggen mensen elkaar druk op?

Wat ik nu schrijf geldt niet voor iedereen. Er zijn gelukkig veel mensen die erg veel bezig zijn met hun kinderen. Ik merk enkel maar op wat vele mensen begint op te vallen. Laat kinderen, kinderen zijn. Laat ze spelen, speel samen, geef liefde… Wij zijn net een hele week op boerderijklassen geweest waar ze een hele dag buiten konden spelen, met diertjes konden bezig zijn, brood bakten, koeien molken enz… Op een bepaald moment observeerde ik die kinderen en mijn hart werd warm. Spelende, joelende kinderen die dieren nadeden, die het maar niet beu werden om weer op die schommel te klimmen, die spelletjes uitvonden om zich bezig te houden. Wel, dat is nou net hetgeen wat veel beter is dan gewoon zitten in de zetel en op de console zitten…

Maar dan moeten ouders tijd hebben om met hun kinderen bezig te zijn. Tijd hebben om naar de speeltuin te gaan of ik de tuin te spelen. Dus mevrouw de minister… Misschien is het geen slecht idee om vrouwen te laten kiezen of ze carrière willen of deftige mensen groot willen brengen. Want hoe meer liefde we aan onze kinderen zullen geven, hoe meer liefde ze zelf zullen geven aan anderen… 

 

XOXO Nathalie