Sprongetjes en oma’s

Je baby lijkt elke dag te veranderen. Plots kunnen ze iets nieuws, doen ze iets waarvan ze zelf schrikken en worden ze mobieler, groter, steviger, …

 

Wij hebben een zoontje dat heel gevoelig is aan prikkels. Niet lang na de geboorte dachten we dat we een huilbaby hadden. We waren zo blij als hij sliep want wanneer hij wakker was dan weende hij. Krampen? Soms ja, maar niet altijd.  Dat veranderde toen we regelmaat gingen toepassen. Je kan er een vorige blogpost over lezen.

 

Ons altijd huilende zoontje veranderde in een goedlachs ventje. Hij huilt nu enkel op deze momenten :

• voor het inslapen
• bij het wakker worden overdag
• als hij honger heeft
• als hij overprikkeld wordt of moe is

 

Baby’s communiceren met ons via deze huiltjes. Na enkele weken kan je ze perfect van elkaar onderscheiden. Als Vince moet slapen zeurt hij ervoor altijd, maar dit duurt meestal niet lang en dan is hij vertrokken, hop naar dromenland. Bij honger krijst hij heel de boel bij elkaar en als hij overprikkeld of moe is dan is het nog erger. Nee wij hebben geen baby met zachte ‘weih weih-geluidjes’ , nee bij ons volle drama, luidkeels en gaan met die banaan!  Altijd feest bij Kind&Gezin als hij zijn spuitjes krijgt. De andere baby’s worden gewoon stil van verbazing als Vinceke begint te krijsen. Het lijkt een beetje op een varkentje dat afgemaakt wordt. (Echt waar!)

Wij hebben een leuk ventje, lacht naar iedereen en vindt alles dat nieuw is ook leuk! Hij schrikt niet al te gauw. Dat is wel fijn! Hij is ook heel nieuwsgierig en wil alles zien. (Nou, dát én dat lachen heeft ie van mama…)  Maar…is heel snel overprikkeld. Hij is ook zo beweeglijk (in zijn wipje gaat hij tekeer en op de mat rolt hij 360 graden rond).

Dat is geen pretje als we naar de oma gaan want daar gaat het van minuut 1 zo: Heeeeey, halloooo, lieve schat, koetsjietkoetjsie tralalala, wieieieieieieeie, boeeheoeeoeoeoe , kusje kusje kusje…

Superlief hoor en hey, dat mag wel maar wat is dat met oma’s en regeltjes? Is het zo van: ik ben de oma dus ik lap alle regeltjes aan mijn laars? Subtiele hints van: “goh, ik denk dat hij moe is, laten we niet te druk doen”, tot vragen van: “kan je alstublieft niet zoveel lawaai maken?”  Het lijkt niet te helpen.  Met resultaat: zoontje helemaal overprikkeld, wenen en thuis moeilijk in slaap geraken…. Volgende dag vraagt oma: “Seg, wat had hij nu ineens?” Oké, boodschap niet aangekomen dus…

Gelukkig kreeg ik van een vriendin te horen dat ze gelezen heeft dat kinderen heel goed weten waar welke regels gehanteerd worden. Gelukkig!   Toch heb ik al een logeerboekje gemaakt met enkele regeltjes en tips.

Ach, oma’s en opa’s zijn er om de kleinkinderen te verwennen, dat is waar. Maar goede afspraken maken vind ik wel belangrijk. Zeker als ze wat groter worden i.v.m. snoep en drank.

 

Hoe ervaren jullie dit? Zijn er afspraken tussen jullie en de grootouders? 

XOXO Nathalie