Wanneer mensen mij vertelden over de “twee is nee fase ” dacht ik altijd dat dit best overdreven was. Maar mensen, het bestaat dus écht. Misschien niet bij iedereen maar zeker wel bij ons! – Just when I was thinking that people were overreacting when they talked about the terrible two fase, it happened to us. It exists! 

 

Nee echt, de twee is nee fase bestaat dus wel… Volgens mij komt Vince recht uit het boek “Oei, ik groei!”. Elke sprong uit dat boek heeft hij doorgelopen. Moest het toch wel lukken dat Vince de dag van zijn tweede verjaardag de “twee is nee fase” met glans inging? Die nacht was verschrikkelijk. Ook zijn gedrag liep soms de spuigaten uit. “Nee mama, stoute mama”, kwam er uit zijn kindermond. Say what?? Huilbuien, driftbuien en slecht slapen. Dat ging zo maar liefst 3 nachten achter elkaar door. ‘s Nachts wakker worden en niet meer willen slapen, woedeaanvallen en echt niets goed vinden overdag. Het moment waarop ik deze blog schrijf, was de eerste dag sinds zijn verjaardag dat hij terug een beetje aangenaam was. Zou hij even in de overgang zitten of blijft dit zo maar doorgaan?

Na wat praten met ouders van kinderen kwam ik te weten dat dit normaal is. Ja hoor, ook zij maakten deze periode mee. Volgens sommigen duurde dit maar liefst een half jaar lang! Oh dear lord… Maar anderen hadden deze kenmerken dan weer niet dus er is nog hoop.

Langs de andere kant merken we wel aan Vince dat hij weer gegroeid is (niet in lengtes by the way, al kan dat natuurlijk ook wel het geval zijn maar we hebben geen meetlat naast hem staan…). Zo praat hij echt al in korte zinnen, zegt hij ‘alsjeblieft’, ‘smakelijk’ en ‘danku’ en zijn handelingen zijn er ook op vooruit gegaan. Imiteren kan hij als de besten maar dat is typisch natuurlijk. Alle woorden zegt hij na dus per ongeluk “verdomme” zeggen is uit den boze want gegarandeerd zegt hij het na. Hij kan het ook gewoon allemaal zo goed uitleggen… Zijn taal is enorm rijk. Daar tegenover staat dan weer dat hij absoluut niet graag alleen speelt. Mama en papa hebben dan ook geen minuut rust…

Laat ons hopen dat we deze nacht een betere nacht hebben en dat zijn driftbuien stilaan minder worden. Want blijf maar eens kalm met zo’n krijsende peuter. Meer over de twee is nee fase zullen jullie ongetwijfeld verder kunnen volgen op de blog. Ook hoe wij ermee omgaan, want dat is nog een ander pak mouwen.

Lees meer over de pré peuterpuberteit hier. (ja, die fase hebben we ook gehad)

——

Really, this is real. Terrible two exists. I am so sorry to say this. Vince turned into a little (cute) munster when he turned two a couple of days ago. That night was just terrible. He woke up in the middle of the night and refuse to sleep. He was angry, cried a lot and said NO to everything, just everything. It went on and on for 3 nights like this and now, when I am writing this blog, it was the first day since his birthday that he was nice again. Like he used to be.

On the other hand, we noticed that he evolved in some things. His language, how he handles things, imitating us and much more. You can’t curse in front of him, I swear. He will repeat it. He doesn’t want to play alone and that bothers me a bit. Except when there are other kids in his neighborhood.

Anyway, let’s just hope that he sleeps trough the night and that his tantrums become less and that he turns in our sweet kid again. Not that he is gone, but you know what I mean. Some people say it lasts more than a few months, some people say it’s not that long. Oh dear lord, let’s hope so. Nevertheless, you will read soon more on my blog when I tell all about how we handle this terrible two fase.

 

Hebben jullie deze fase meegemaakt? Hoe was het? tips? How was the terrible two fase? Do you have any tips for me? 

XOXO Nathalie