Unicorns & Fairytales geeft weg…maar waarom eigenlijk? Een openhartig stukje…

Het is niets nieuws dat ik via mijn blog veel spullen weggeef. Het is een weerspiegeling van wie ik ben en er zit geen andere intentie achter. Ik hoef geen 1000 extra volgers. Je hoeft me nergens verplicht te volgen en ik laat de keuze steeds bij jullie zelf of je het wil delen. Tenzij de klant zelf wil dat jullie ons volgen, maar meestal zijn dat zo’n leuke zaken dat je dat waarschijnlijk niet zo erg gaat vinden. De komende week ga ik elke dag iets weggeven, zodat zeker iemand van jullie een extra pakje onder de kerstboom heeft. Of win het om zelf aan iemand te schenken… iemand die het nodig heeft...

Waarom doe ik dit?

Ik heb erg lang nagedacht over wat ik in het leven wil, wat mijn doel is op deze aarde en waarom ik doe wat ik doe. Nog steeds stel ik mij die vragen. Waarom ik ben wie ik ben, waarom ik soms reageer hoe ik reageer. Dat klinkt nu allemaal superweird, I know. Maar het is een feit dat ik al vanaf ik kind was er nogal bizarre gedachten op nahield. Zo wou ik altijd eerst sterven, voor iedereen waarvan ik hield, omdat ik niet zou kunnen omgaan met het feit dat ze niet meer in mijn leven waren. Ondertussen ben ik al een aantal keren met de neus op de feiten gedrukt en ben ik mensen verloren op een afschuwelijke manier. Veel te vroeg. Reality check.

Ik heb het dan ook een tijd héél erg moeilijk gehad. Ik hunkerde naar mijn kindertijd, ik wou terug klein zijn. Zonder al teveel zorgen, al leek ik mij als kind dus ook al wel vaak zorgen te maken. Geen wonder dat ik als tiener worstelde met mijn zelfbeeld, er een eetstoornis op nahield en niet goed wist wat ik wou. Waarom leefde ik eigenlijk? Na twee ingrijpende gebeurtenissen was ik de weg helemaal kwijt.

Maar ik krabbel altijd weer overeind. Het zit niet in mij om in een put te blijven zitten. Ik probeer altijd heel positief in het leven te staan. Vanbinnen verbijt ik de pijn die ik heb en ik heb ondertussen wel wat handvaten ontwikkeld om het niet te veel te laten zien als ik met iets zit. Af en toe ontplof ik dan wel eens. 

Zeer gevoelig

Ik ben veel beginnen lezen en toen ik de term hoogsensitiviteit ontdekte, wist ik eindelijk waarom ik op een bepaalde manier reageerde op dingen. Dat ik niet abnormaal was. Dat alles gewoon veel harder binnenkwam bij mij, dat ik veel sneller verbindingen maakte tussen situaties en gedragingen van mensen. Ik voel gewoon ontzettend veel aan. Dat is niet altijd gemakkelijk en kan wel eens pijlijk zijn. Ik wist eindelijk waarom ik vaak zo gevoelig reageerde op slechtbedoelde kritiek, waarom ik het verlies van bepaalde mensen maar niet van me kon afzetten en waarom ik zo ontzettend hunkerde naar goedkeuring van mensen.

Een lange weg

Het heeft een hele lange tijd geduurd. Echt heel lang. Maar de laatste tijd krijg ik inzichten. Weet ik waarvoor ik wil leven, wat ik wil doen en waarom ik blijf doen wat ik doe. Ik ontdekte dat mijn kinderen me een beter persoon maken, dat ik nog meer ging voelen dan ik al voelde. Ik leerde mezelf opzij zetten, nog meer dan ik al deed. Ik voelde dat ik energie kreeg van geven aan anderen. Ik begon dan ook te bloggen omdat ik mijn ei kwijt wilde en kreeg positieve reacties. Ik ontdekte dat ik graag schreef, dat ik graag bezig was met inspireren, dat ik mijn creatief ei kwijt kon en dat anderen zichzelf soms herkenden in bepaalde situaties. Ik ontdekte dat ik iets goeds kon doen met het succes dat ik boekte. Dat ik anderen mee kon laten genieten van de voordelen die bij een bepaald beroep horen. Dat ik mensen kon helpen, hoe klein dat het ook was. Ik zette me in voor goede doelen, voor arme kinderen, voor iedereen…

Dream, believe, create, inspire

Dit jaar was op vele vlakken een eye opener. Nieuwe dingen kwamen op mijn pad, oude vetes werden uitgepraat, nieuwe inzichten en vriendschappen… Ik nam afstand van bepaalde zaken waarvan ik wakker lag, ik huilde, lachte, rouwde, inspireerde, creëerde… en ik ontdekte waar ik echt blij van werd en dat is eigenlijk heel simpel: goed doen voor een ander. Ik kan het niet anders uitleggen maar ik krijg daar zoveel energie, liefde en levenslust van. Mensen blij maken, mensen inspireren, anderen helpen en vooral ook creatief bezig zijn. Mijn blog is het beginpunt geweest van al wat er nu op mijn pad komt en ik omarm het. Ik ben daardoor niet alleen een beter mens, maar ook een betere leerkracht geworden. Met een uitgesproken visie, met een doorzettingsvermogen en de zin om dingen in beweging te brengen. Ik gebruik alles in mijn vermogen om het succes of positieve zaken te delen met anderen. Goede doelen, mensen zich goed laten voelen, mijn kinderen liefdevol benaderen, mijn familie en vrienden omarmen.

Ik liet deze woorden dan ook tatoeëren. Dit samen met een gerbera, door de inzichten die ik kreeg tijdens de bloemlezing die ik liet doen. Want eigenlijk is dat waarvoor ik leef: dromen, geloven, creëren en inspireren. Het omvat in 4 woorden de persoon die ik ben en wil zijn. Misschien ontbreekt er nog 1 woord… GIVE… liefde vooral… 

Dus kom gerust de komende week eens zien wat er te winnen valt, want ik gun het iedereen!

XOXO Nathalie