Zo hebben we Vince voorbereid op verhuizen

Afscheid nemen van gewoontes is voor grote mensen al moeilijk, dus voor kinderen, die heel erg vasthouden aan structuur, eens zo moeilijk. We gingen verhuizen en probeerden Vince er zo goed mogelijk op voor te bereiden. Dit is wat we allemaal deden. 

 

Vertellen wat er gaat gebeuren

Dit hebben we enorm veel gedaan. We zijn begonnen enkele maanden geleden toen we op punt stonden een ander huis te kopen. We vertelden elke keer aan Vince dat mama en papa gaan werken waren en vroegen aan hem waarom. Op de duur kon hij spontaan vertellen dat mama en papa gingen werken om centjes te verdienen. Voor het grote nieuwe huis en een grote kamer voor Vince en broertje of zusje. We vroegen hem telkens of hij ook graag een groter bed zou hebben. Natuurlijk zei hij steeds “ja”. Oma en opa speelden goed mee en ook zei vertelden aan Vince dat wij gingen werken voor een nieuw huisje. We vertelden hem dat hij dan een nieuwe kamer kreeg met een groot bed, net zoals de grote kindjes.

Enkele dagen voor we verhuisden telden we samen af. Nog x aantal keer slapen en we gaan naar het nieuwe huis. Nu gaan we naar de zee en als we terugkomen dan gaan we naar het nieuwe huis. De laatste dag dat hij in zijn ledikant sliep hebben we dan ook gezegd dat hij voor de laatste keer in zijn bedje ging slapen en dat hij dan een nieuw bed kreeg. Hij was enorm enthousiast! Toen hij in het nieuwe huis kwam wou hij natuurlijk meteen zijn kamer zien en hij was MEGA enthousiast. Ik had er wat vertrouwde spulletjes gezet.

Boekje voorlezen

We lezen elke avond een boekje tijdens de melk en het hoort standaard bij ons avondritueel.” Het huis van Fien en Milo ” past hier ongetwijfeld helemaal in thuis. Dit is een boekje over verhuizen.

[bol_product_links block_id=”bol_57c42a04a3ef3_selected-products” products=”9200000053301233″ name=”het huis van fien” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”0″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Vasthouden aan de rituelen

In ons nieuwe huis houden we vast aan de rituelen die we thuis ook hadden. Zo wil hij helpen met melk maken, zelf allerlei dingen doen en hebben we dezelfde regels, waarden en normen.

‘s morgens

Wanneer Vince wakker wordt wil hij meteen “papje” drinken. Groeimelk dus. Hij kijkt dan meestal even televisie. Het enige moment van de dag want voor de rest interesseert televisie hem weinig. Dit kan Bumba zijn, maar ook Dora of iets op Netflix. Vanaf zijn “melk” op is, begint hij rond te lopen en te spelen. Dan doe ik hem een nieuwe luier aan, kleed ik hem aan en eten we iets. Hij is een moeilijke eten ‘s morgens… Daarna zijn we vertrekkensklaar.

‘s avonds

Na het eten speelt hij meestal even. Ook wil hij wel eens op de tablet naar liedjes luisteren. Wanneer het tijd is voor zijn papje kleden we hem om, doen een pyjama aan of steken hem in bad. Om de dag gaan we met hem in bad of in de douche. Tijdens zijn pap lezen we een verhaaltje voor en nadien poetsen we de tanden, geven we enkele foto’s een kus en gaan we naar bed.

 

Altijd even aanpassen

Maar toch blijft het allemaal een beetje aanpassen. Het leuke is dat hij samen met ons de nieuwe spullen kan ontdekken. Zo vindt hij het heerlijk om even in zijn kamer te spelen terwijl hij eigenlijk nooit in zijn kamer ruimte had om te spelen. Nu wel. Binnenkort, wanneer alle dozen weg zijn, gaat de speelkamer onder handen genomen worden en kan hij beneden spelen. Zo kunnen we hem in het oog houden. Maar ook de nadelen van verhuizen: nog steeds is onze tafel niet geleverd en zijn we dus heel blij dat Vince zijn tafeltje er wel is zodat hij alvast netjes aan tafel kan eten. Hilarisch hoor!

Geen idee of de handelingswijze waarop wij dit alles hebben aangepakt goed is. We zijn natuurlijk in een moeilijke periode verhuisd: de zomervakantie is net voorbij en Vince gaat terug naar de onthaalmoeder na bijna twee maanden bij ons te zijn. Het afscheid is tegenwoordig echt moeilijk. Maar blijkbaar hoort dit allemaal bij de ontwikkeling en de leeftijd. Ook dat nog. Dan al die nieuwe indrukken. De eerste twee dagen ging het wonderbaarlijk goed maar deze nacht hebben we een heel verdrietig ventje gehad dat niet wou slapen en dat krijste om mama. Pas om half 1 ‘s nachts viel hij met papa aan de hand in slaap. Iets dat we gezworen hadden nooit te doen. Maar we konden gewoon niet anders.

 

Zijn jullie al eens verhuisd met een kind? Hoe hebben jullie dat aangepakt? 

XOXO Nathalie