We hebben een klein beetje ‘geluk’ (hoe bizar dat dit ook is om te zeggen) dat het goed weer is. Zalig weer. Het verzacht een beetje de omstandigheden. Stel je voor dat het regent, elke dag, uren aan een stuk. Mijn gedachten gaan echter uit naar mensen in moeilijke(re) omstandigheden. Ik kan het niet genoeg benadrukken dat wij gelukzakken zijn. Dat we voorlopig gezond zijn, dat we een huis hebben met een tuin, dat ik knutselgerief genoeg heb om een derde wereldoorlog mee te overleven (meer knutselgerief dan eten) en dat ik permanent thuis ben met de kids. Maar ik denk dat het ook vervelende gevoelens bij sommigen teweeg brengt…
Voortdurend in de weer
Ik ga er niet om liegen, ik ben CONSTANT in de weer, zeker als manlief gaan werken is. Kleine kinderen vragen eigenlijk constant aandacht. Dat is normaal. Sommige momenten, wanneer de kinderen er toch eens in slagen mooi samen te spelen, kan ik opruimen, andere zaken voor hen voorbereiden, een wasje doen, zelf eten en eens even gaan zitten om een artikel te typen. Maar dat artikel typen gaat in 10000 stukjes. Want ik word voortdurend aangesproken. Ik moet ook altijd in de buurt zitten Op dit eigenste ogenblik heb ik al 4 bloemen gekregen in mijn hand. De zin die ik net typte heeft mij 10 minuten gekost hahahaha. Maar dit zal ongetwijfeld voor thuiswerkende mensen (met een job waarbij ze deadlines MOETEN HALEN PER DAG) geen vreemde zijn. Als je geluk hebt dat één van de twee partners niet moet werken , dan kan je afwisselen want werken in combinatie met kids en schermpjes vermijden is moeilijk. Ik wéét dat… Dit is natuurlijk een zeer uitzonderlijke situatie voor iedereen, wereldwijd. Je kan je dan ook afvragen: MOET jij die artikels maken… Nou ja, het is dubbel. Uiteindelijk is mijn blog mijn halftijds beroep én inkomen… don’t forget that. Het is ook mijn ME-time, mijn hobby…
Waarom dan 180 tips posten ondertussen?
Het lijkt denk ik voor mensen die mij volgen op Instagram alsof ik alle tijd van de wereld heb. Laat ons één ding duidelijk zijn; het is niet plots door de corona crisis dat ik dit doe. Ik doe dit ALTIJD, elk weekend, elk moment dat ik met mijn kinderen ben. Ook in de zomervakantie bijvoorbeeld. Dit lijkt voor mij op een zomervakantie. Want wanneer anderen moeten werken of hun kinderen naar de opvang doen, ben ik DIT aan het doen. Dit, wat sommige mensen echt wel heel moeilijk vinden: hun kinderen voortdurend bezighouden, ruzies oplossen, spelen en ontdekkend leren met hen en meer.. Nee, ik vind dat niet erg, ja ik vind dat wel vermoeiend en neen, ik klaag niet hoor. Normaal kan ik wel eens met de kinderen naar buiten gaan, nu niet natuurlijk. Ik wil ook graag even duiden waarom het voor mij lijkt alsof het vanzelf gaat:
- ten eerste ben ik leerkracht. Ideeën en educatieve werkvormen zijn geen vreemde voor mij
- het is mijn beroep… ook als mamablogger en storyteller is mijn hoofddoel inspireren, tips geven en creëren.
- ik doe dat zelf graag, ik ben heel creatief
- ik ben héél de dag in de weer en zit geen 5 minuten stil, maar ik heb dat altijd al gehad. Het is, denk ik, mijn natuurlijk medicijn tegen ADHD ofzo…
- er zijn ongetwijfeld nog andere redenen waar ik nu niet op kan komen…
Relativeer je eigen situatie inden mogelijk en denk aan anderen
Ik heb er al veel over nagedacht, over al die gezinnen of kinderen die het nu heel moeilijk moeten hebben. Of gezinnen die te maken hebben met familiaal geweld, alleenstaande moeders, mensen in armoede, eenzame mensen, ouderen die alleen zijn thuis, gehandicapten en veel meer. Ik prijs mij echt wel één van de gelukkigen. Mensen die een zwembad in hun tuin hebben, zeeën van ruimte en luxe hebben, die moeten al helemaal niet klagen. En toch… je mag eigenlijk iemand anders niet veroordelen. Ook niet mensen die in luxe leven. Je weet NOOIT wat binnenshuis gebeurt, je weet nooit in welke omstandigheden iemand leeft. Maar toch… ik denk dat er sommige gezinnen heel erg afzien en anderen minder. NIEMAND zit in hetzelfde schuitje, ook al zeggen we dat wel veel… We vechten wél tegen hetzelfde, maar de omstandigheden waarin zijn niet hetzelfde. Dat kan ik niet geloven.
Slow down waar het mogelijk is en GENIET
Ik begrijp maar al te goed dat sommige mensen GEK worden van titels zoals: “Laat ons een stapje terug nemen, laat ons nadenken, mediteren en genieten”. Want hoewel ik hetzelfde denk, wéét ik ook dat niet iedereen dit kan. Wat met kleine zelfstandigen die nu werkloos zijn of failliet gaan en in geldnood zitten? Denk je dat die kunnen mediteren nu? Wat met mensen die MOETEN blijven werken en nog eens hun kinderen moeten entertainen? Wat met ouders die slaaptekorten hebben ‘s nachts en moeten werken ? Ik heb ook in die situatie gezeten, je moet tegen die mensen niet gaan zeggen dat ze aan SLOWLIVING moeten doen. Maar de mensen die de mogelijkheid wél hebben, die raad ik dat wel aan… Kan je een stapje terug nemen? Doe dat dan. Je gaat versteld staan van de dingen die je gaat ontdekken. Aspecten van jezelf, van je kinderen, van je man, die je nog niet gezien had. Talenten die bovenkomen, nieuwe hobby’s en meer…
Maar stop ook met anderen te verwijten dat ze genieten
Langs de andere kant vind ik ook dat mensen moeten stoppen met te klagen over mensen die genieten van hun kinderen, van het mooie weer, van een andere hobby, van de tijd te hebben om yogalessen te volgen en even een stapje terug te doen. Want waarom zouden ze dit niet mogen doen? Omdat er anderen zijn die dat niet kunnen? Nou… zo is het leven, dat heb ik al lang geleerd. Ik ben ook vaak jaloers op bepaalde zaken van anderen… Maar ik VERPLICHT mezelf die gevoelens weg te drukken en tevreden te zijn met wat ik heb… Je mag anderen niet verwijten dat ze hebben wat jij graag zelf zou willen hebben.
Kortom, BE KIND…
Wat ik eigenlijk wil zeggen… Wees gewoon vriendelijk voor elkaar. ALWAYS… Je kan altijd iets vinden om over te zeiken (excuse my words, maar zo is het) Er zullen altijd situaties zijn die erger zijn dan een ander, er zullen ook altijd situaties zijn die op een ander erger zijn. Probéér altijd iets positiefs te vinden in je leven , ook al denk je dat er niets is. Ik prijs me gelukkig dat mijn gezin gezond is, mijn ouders, mijn vrienden… en dat ik best wel gelukkig mag zijn met wat ik nu heb.
STAY SAFE
Wat is jouw mening?
XOXO Nathalie
No Comments